dinsdag 5 januari 2016

Doe jij even de hond?

Onze hond is een dame op leeftijd. Soms verward en een beetje irritant maar bovenal is ze lief.Alleen zijn er van die dagen dat ik grom in plaats van mijn hond. En dat is als er in de vroege ochtend gepiep en gejank is. Ik weet dan precies hoe laat het is!
Dus dacht ik vanmorgen: zo broeder, nu is het een keer jouw beurt toen ik zo rond kwart over vijf de dame naar beneden hoorde gaan. Diep weggedoken onder mijn dekbed wachtte ik het moment van gepiep af en ja hoor daar kwam het huilerige geluid. Onderaan de trap riep ze dat er een poepedorisje gedaan moest worden en dat er iemand moest komen om dat ten uitvoer te brengen,en graag snel!!
Een mooi moment om eens tegen dat manspersoon naast me te zeggen,,,hé,ik geloof dat Saar nodig moet,ga jij een keertje?
Na wat gemompel en gemor stapte de nog slaap warme jongen de frisse slaapkamer uit om onze ouwe Saar naar buiten te helpen. Maar halverwege de trap hoorde ik al het licht maag omdraaiende geluid (wat hij overigens al snel op weet te wekken bij zichzelf) van de mede eigenaar van onze hond!
Al kokhalzend hoorde ik hem 'te laat' zeggen. Ik moest me inhouden om het niet uit te schateren en wachtte af wat hij verder zou gaan ondernemen.
Ik hoorde hem de achterdeur openen zodat ze snel nog even kon doen wat haar zo hoog zat. Je zou dan denken dat hij ondertussen wel aan het opruimen is geslagen, maar ik hoorde hem alleen maar in zichzelf praten en ook nog op een volume dat te hard is voor de vroege morgen. Hij had waarschijnlijk alles afgedekt met keukenrol, rijmt trouwens op .... dacht ik gelijk en hield mijn lachen in.
Op een gegeven moment roept hij Saartje naar binnen. Ook weer zo hard. Denkt die man dat als je zoiets onaangenaams moet doen je dat met de buurt moet delen?
Na nog wat geklets tegen zichzelf loopt hij de trap weer op om nog even naast me te kruipen op deze onverwachte onderbreking van onze nacht.
Ik zeg; je hebt het toch wel opgeruimd he', dat ik niet straks ergens in ga staan? Zegt hij: ik kan het niet op de vroege morgen! Je kunt het nooit, zeg ik, Ochtend, middag of avond,je staat al te braken als je er nog maar aan denkt. Dit is de man die zegt,als jij ziek bent en je hebt een ongelukje dan ruim ik alles op. Dat is liefde! Ja dag, ik geloof er niks van,draak die je bent!
Dus je snapt het al. Net als de poepluiers en de terug mikkende golfjes melk jaren geleden,ga ik om half zes maar opruimen.Ik denk er maar niet teveel bij na als ik een emmertje sop maak en aan de gang ga.Maar hou in mijn achterhoofd dat ik bijna jarig ben!


             
Geeft niks hoor Saar!


Fijne week
X Anita

5 opmerkingen:

  1. Ah gos, die arme Saar, die doet het ook niet expres, gebeurt hier ook regelmatig hoor! Alleen.....MIJN man is opgevoed!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat heb je dan keurig gedaan Hen,hahaha!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hihi, dit komt me bekend voor. Als Snarf keft onder aan de trap, kruipen we soms beiden onder het dekbed, we willen nog niet..... Toch ben ik er meestal het snelste bij, want die ongelukjes probeer ik te voorkomen en F. is 's nachts niet vooruit te branden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Janneke, gelukkig een medestander, tja als je beestjes hebt dan moet je er voor klaar staan,maar zo vroeg is niks he'?
    Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je moet er voor zorgen zo'n hond. Maar half vijf! Dat is toch midden in de nacht! Daarom heb ik geen hond, ik slaap lekker door. Groetjes,
    Hetty

    BeantwoordenVerwijderen