donderdag 24 september 2015

Zelf doen

Sinds kort loop ik en dan bedoel ik niet het treuzelende kuieren, maar echt flink doorstappen.Ja, dat eeuwige gezeur van ik heb geen conditie moest maar eens afgelopen zijn.
Zo kwam ik er achter dat ik veel te snel ademhaal en dat ik daardoor altijd zo gejaagd ben en de hele dag gaap.Ook daardoor werd mijn concentratie steeds minder.Niet op woorden kunnen komen,stamelen.Afijn, of er een Pac-man mijn hersencellen zat weg te happen.Ik werd er bang van.Maar na een heerlijk en verhelderend gesprek met een lieve vriendin van vroeger (beren vriendin Miranda) kwam ik er achter dat het aan mij lag.Ik moet bewuster en rustiger worden en dat zou ik toch zélf moeten doen.

Nu heb ik een boekje in huis gehaald van Bram Bakker en die legt me haarfijn uit hoe ik de ademhaling terug kan brengen naar normale waarden.Dus als ik lekker in de regen de polder doorstap en van alles om me heen geniet doe ik dit om te ontspannen en ga ik niet mijn stappen tellen.Ken je dat?En als je dan bij 63 bent ineens weer 54 zegt.Getver, wat kan ik daar slecht tegen.Hooray for free apps!

Nou ja, deze week op You Tube ook nog eens wat ontspanningsoefeningen opgezocht.Honderden zijn er.Maar ik stuitte op een oude Hawaaiiaanse Sjamaan, die in een sessie van een half uur mijn drie Chakra's zou doorlopen.Ik dacht, Tsjakka.Dat is iets voor mij.Ik vleide mijn oververmoeide lichaam van al dat te snel ademhalen op de bank tussen patroon vijf en mijn mobiel en sloot de oogjes.
Na het eerste 'intakegesprek' en een Aloha hé song werd het serieus.Ik zou op zoek moeten om mijn innerlijke kind te bevrijden en ik moest me concentreren op mijn stuitje.Nou ik deed niet anders.Ik lag op de afstandsbediening en daardoor schoot de tv ineens aan op een zender met een veel te zware bruid, die volgens mij ook te snel ademde.Uit!
En ik weer verder in standje lui en verder met de sessie.Daar ging de deur open, ik zat net in mijn tweede Chakra toen er iemand vroeg of ik wist waar de selfiestick lag.Met mijn ogen dicht siste ik dat ik dat niet wist en wuifde ik mijn dochter de kamer uit.Ik kon weer verder.
Na vijf minuten ontstressen een bons op het raam.of ik de voordeur open wilde doen, onze sterspeler kwam van de training.Nee! Schreeuwde ik.Je loopt maar om.

Is dit nu toch ontspannen jongens?riep ik hardop.Ik lig hier met mijn Sjamaan rustig te worden en ik word alleen maar afgeleid.De laatste vijf minuten van mijn innerlijke healing gingen in.Ondanks alle interrupties had ik er toch wel een lekker gevoel aan overgehouden.De andere dag onder het eten - dat me trouwens goed smaakte na weer 8,7 km, kwam de Hawaaiiaanse Sjamaan weer voorbij.
Wat mama gisteravond toch had, zei onze dochter.ze leek wel in trance en ze luisterde naar zulke gekke dingen.En dan die rare muziek erbij.
waarop onze voetballer bromde dat hij dat ook allemaal had meegekregen.Ik vertelde ze het verhaal en de bedoeling ervan, maar ze keken naar papa en maakten een gebaar van 'gaat het allemaal wel goed daar'?doelend op mijn hoofd.

Tja de enige Hawaaiiaan die zij kennen is die uit de serie Rocket Power.Die stond - toen ze zes -  waren dagelijks op en ze vonden het geweldig.Maar als mama over één of andere vent in een strooien rok begint is ze Cuckoo!

Ach ik doe het voor mezelf en het lopen geeft me rust.Daarom morgen gewoon weer in de wandelschoenen en een stukje lopen,daar kan geen Sjamaan tegenop.Ik doe het zelf.

Adem in en adem uit.X


1 opmerking:

  1. Hoi Anita, wat een heerlijke post. Ik dacht dat ik hem al had gelezen en gereageerd, maar dat bleek toch niet. Maar zo'n post wil ik wel twee keer lezen! Schrijf lekker door, want ik geniet ervan. Groetjes, Hetty

    BeantwoordenVerwijderen