Deze week was het nog de vraag 'wel of geen feest' in verband met festivals en andere uitnodigingen.
Maar sinds gisteren is hij er uit, Ut gae duh. Om het maar op zijn Zeeuws te zeggen.
In de middag zal de familie en aanverwante gezelligheid zoals buren binnen lopen.Hij hoopt flink te gaan innen. Ik hoop het. Maar dan voor ons zelf aangezien de aangeschafte laptop door ons is voorgeschoten en ik die afspraak met hem zwart op wit heb staan in drievoud.
En de jongelui - het zijn er 12 of zo - die komen rond half acht.We hebben een boodschappenlijstje in ons handen geduwd gekregen met de drank en chipswensen.
Ik mag bij zulke hoeveelheden hopen dat ze niet spugend over mijn meubels zullen gaan hangen of al lallend en slalommend door mijn Lavendelpad gaan stampen.Of nog erger, met mijn vier enige kroppen sla gaan voetballen!
Arghh, nu al buikpijn, maar tegenover mijn kind en zijn vader houd ik mijn mond.
17 jaar wordt hij. Ik zie hem nog liggen als klein baby'tje. Ja mam, zegt hij, Hou daar nu eens over op. Hij heeft gelijk maar voor mij blijft hij de kleinste.
Ik hoop dat als we 's avonds de tuin binnenlopen mijn groenten gewoon nog op zijn plek staan (en ze nog vast zitten!) en mijn spullen nog in oorspronkelijke staat aantref. Dan nemen we nog een afzakkertje en sluiten we de dag af. Ja de boer dan,ik lig wakker tot ik de vogeltjes en de sleutel hoor.Zijn zware voetstappen op de trap geven me weer een rustig gevoel.
Dan pas kan ik gaan slapen, Net als 17 jaar geleden toen ik zijn eerste geluidjes hoorde.
Nu hoor ik zijn gesnurk na een waarschijnlijk mooie nacht. Een mooier geluid is er voor een moeder niet!
Anita XXX
